AŞKI TANIYANA KADAR

Geceler tanıdım sislerinde sessizlik saklı

Kaldırım taşlarının üzerinde

Hayata tutunmaya çalışan çocukları

Gönlünde yaşatan geceler

Sevgiliye kavuşamayan âşıkların

Aşklarını setreden geceler

 

Gündüzler tanıdım

İkindi gölgesi kadar uzun ve saadetli

Toprağı sevip gül dikene

Gül dikeni batırmayan gündüzler

 

Baharlar tanıdım

Cûylarını denizlerin kollarına atıveren

Âşıkların umuduyken

Bir anda onlara hazanı yaşatıveren

Bezmlere ve rezmlere sebebiyet veren

 

Sonra hazanlar tanıdım

Annesinin yanından on sekizlik delikanlıları koparıveren

Hüznün yoldaşı olan

Hüzün gibi giderek olgunlaşıp

Kışlara inkılab eden hazanlar

 

Âşıklar tanıdım

Tekke köşelerinde sabahlayan

Ve Mekke duvarında:

“Beni aşktan bir dem ırak eyleme” diyebilen

Bağırları mangal gibi

Cehennem misali

Sevince ırmakların akışı kadar sevinçli

Kızınca müflis bedenleri taşa çeviren

 

Vefasızlar tanıdım

Kış güneşi misali bir an gülümseyip

Kaçıp giden

Firak hançerlerini acımadan saplayıp giden

 

Ve sonra

Güller, krizantemler, manolyalar tanıdım

İnsafsızlığa rağmen

İnsanların insafsızlığına rağmen

İlahdan haber veren

 

Yalan mıydı derken ömür

Gözümün önünden

Kayıp giden hayatlar tanıdım

 

Dostu dosta düşman eden

Görünmez sayeler tanıdım

Umutsuzluk çerağını söndürmeye ramak kalmışken

Birbirine düşman kesilen kardeşler tanıdım

 

En son aşkı tanıdım

Anne şevkatinde

Ve aşkı tanıdım: Baba sohbetinde

Yine aşkı tanıdım: Rahmanın yüceliğinde



Yavuz Balı şiirleriyle hoş geldi