ACIYA AĞIT

 

Dünyaya gözlerini açan çocuk,

Hıçkırıklara boğuldu,

Ağlanacak ne vardı ki;

Nereden bilebilirdik?

Gördüklerini,

Geleceğin mutsuz dünyasını mı görmüştü,

Belki de hissetmişti,

Kendisi için mi ağlamaktaydı?

Yoksa Esma için mi?

Mazlum insanlar için olmasın ağıdı?

 

Bebek,

Ağlamayı anlamayanlara acıdı,

İnsani duyguları körelenlere,

Çocukça üzüldü, çığlık attı.

Hıçkırıklara ses verenler oldu.

Onu fark etmeyenler,

Duymayanlar, ağlamayanlardı.

 

 

Zulümlere ağlamayanları,

Anlayamadı.

Gözlerini kapamak istedi.

Dünya azınlıktaki duygusuzların,

Sesini duyarken,

Esma’nın sesini neden duymuyordu?

 

Mazlumların sesini yükseltmesini

Bekledi,

Ağladı,

Hıçkıra hıçkıra ağladı.

İnsanlar ona eşlik etmeye başladı.

Diğerleri?

Ağlamakla alay etmekteydiler.

 

Elinden ne gelirdi ki;

O daha yeni doğmuştu.

Doğar doğmazda,

İlk eylemi,

Ağlayanların yanında,

Yer almak oldu.

30.08.2013

Muharrem Çifcibaşı