Taş Gazeli I Taş taş değil bağrındır taş senin  Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin  Bir katılıktır dinamit söker mi yürekleri  Başın bir kez bu kalbe çarpmasın ey taş senin  Kazmayı kayalara değil kalplere vur ey  Ferhat niçindir kırdığın bunca taş senin  Anne seninle bağrın döğer gider mi acı  Hanidir Ferhad'dan aldığın ders taş senin  Sen de mi taşla bir oldun ey sevgili  İşitmez oldun beni kalbin taşdan taş senin  Ölüm sendendir bana nedir taşlamak beni  Bana güldür çiçektir attığın her taş senin  Gözünü dikme taşa işte parça parçadır  Şimşektir bir bakışın dayanır mı taş senin  Deprem değildir dağı ve beni sarsan  Bir bakışın komaz taş üstünde taş senin  Niçin çıktın dağlara evren çöl oldu leyla  Topuğun öpmek için toz oldu dağ taş senin  II  Taş taş değil bağrındır taş senin  Nereni nasıl yaksın söyle bu ateş senin  Ülkendir taş ve beton bu yanlışkent  Her gün bir yanın biraz daha taş senin  Taş alanlarıdır taş insanları taşır bir  Nereye gelsen ey aşk karşında bu taş senin  Uygarlık taşla taşımak çağlar üzre  Kolların bu denli güçlü müdür senin  Bir taş devridir ama bağışla beni  Niçin bunca geldim üstüne ey taş senin  Bir İbrahim bıçağı ikiye biçer taşı  Sevgili nasıl kırdı kutlu dişin taş senin  Ölüm bir kasırgadır çevirir seni beni  Nedir kucağında kocaman taş senin  III Bir bir yürürlükten kaldırılıp çürümüş devrimleri  En gürbüz bir devrimi dikmek yerine taş senin  Nereye koysam seni söyle ey yüreğim  Bir gün beni ele verir bu güçlü atış senin   Yönelişler İçimde birikmiş Kerbela gibi  İşte kalbini getirdim sana  Yere çaldım bütün kelimeleri  Adını aradım yalnız adını  Gel de durdur burda sürekli dönen  Beynimi öğüten değirmenleri  Elini uzat ki bana elini  Kat kat duvarları yarıp çıkayım  Bir eşya ağıdır sökemiyorum  İçimden dışımdan kuşatmış beni *   Ölüm Beklemiş beklemiş birden gelmiş ölüm  Sanki bin yıl beklemiş beni bulmuş ölüm  Kuşatmış her yandan bütün yolları tutmuş  Herkesi bir av gibi önüne katmış ölüm  Siz niçin böyle dimdik ayaktasınız dağlar  Sanki sizi görmemiş sizi unutmuş ölüm  Ey bir türlü doymayan gözleri zulmün  Seni de vurmak için pusuya yatmış ölüm  Ey zulüm denizleri köpürüp taşan  Her yanı tutmuş ölüm her yanı tutmuş ölüm  Nerede bir can varsa ağını atmış ölüm  Kendi hiç uyumamış bizi uyutmuş ölüm  Beklemiş beklemiş birden gelmiş ölüm  Sanki bin yıl beklemiş beni bulmuş ölüm   Kurşun Gazeli   Savaşa girdin kalbim bin yara aldı beni  Ne denli acı varsa aradı buldu beni  Seni bir bomba gibi taşımak bu göğüste  Bir Ebubekir kıldı bir Ömer kıldı beni  Kurmak bize düştü bu kalbi sökülmüş çağı  Buyruk en ağır yükün altına saldı beni  Atıldık kurşun gibi kentin alanlarına  Bir kaç put ve taş gördü birden irkildi beni  Parça parça bir yürek delik deşik bir bağır  Bir beş değil sevgili bin kurşun deldi beni  Bir de bakışlarındır kurşun gözlerin senin  Kılı kıpırdamadı el gördü geldi beni  Yine seni özlemek birikti bir dağ gibi  Ve yürüdü üstüme altına aldı beni  Bir katılık döşenmiş upuzun bulvarlara  Adım atar atmaz bir donma aldı beni  Böyle çıktım alana ve yürüdüm yürüdüm  Ne görebildi kimse ne anlayabildi beni  Ve put alanlarından geçtim İbrahim gibi  Bir savaş bildi beni bir eylem bildi beni Osman Sarı