.....

Kapadığım kapıların hangi biri çarptı, yüzüne? Unuttuğum geçmişimin en büyük aşkı! Sana diyorum evet, tam içimde, ortasındasın kalbimin. Yol ver de geçeyim artık. Bıraksın ayaklarımı özlemin. Sana koşmaktan yoruldum! Hasretin doğmasın gözlerime. Çok yaşlandı gözlerim! Toprağın bir günahı yok. Çekil git başımdan, beni dünyada bırak! İçtiğim sigaramla, saf sevgimle ve dayanılmaz ihanetinle! Beni dünyada bırak!

Bırak beni kendi halime. Bırak ki açsın güllerim. Bırak ki çalsın şarkılarım. Bırak hadi! Bakma bana severmiş gibi. Ellerimi bırak! Bedenin gibi ruhundan da bıktım, olsun uzak!

Bir aşk daha düşüyor saçlarıma. Seninle olmasa da, sevginle yaşlanıyorum. Seninle olmasa da pembe ihanetçiklerinle boğuluyorum! Bütün dileklerim sana tutuluyor biliyorsun. Klasik yazıların büyük ve inanılmaz acıları... Gelin hadi. Yok edin çocukluğumu. Saf gülüşünün kurbanı olan gönlümü yok edin!

Arıyorum seni çıkmaz sokaklarda, Bir umutla sana benzetiyorum insanları. Saçlarını benzetiyorum. Ellerini benzetiyorum. Gülüşünü benzetiyorum da aşkını hiç kimseye benzetemiyorum. Duruşunu görüyorum sanki durak başlarında otobüs bekleyen insanlarda. Benzetilenler selam veriyor bana. Karıncalanıyor ellerim. Seni istiyor belli. Tam tercih değil benimkisi. Bir anlık öfke çıkışlarının ardından gelen ödemesidir bedelin!

Ve
Bedelini ödedim. Gel artık. Eşim ol!

Fatih Muhammed Bozdağ - / - Yolcular 1 -